Λοιπόν και βεβαια μπορεί κάποιος να ακούσει και να εκτιμήσει την δουλειά και την μουσική του κυριου Παπακωνσταντίνου και χωρίς να έχει ακούσει ούτε ένα track από την δουλειά του.δεν χρειάζεται .και είναι πολύ απλά τα πράγματα.όταν ο κύριος αυτός έχει ένα τόσο μεγάλο φάσμα ακουσμάτων και ρεπερτορίου που ξεκινάει από ακούσματα dub-ska και καταλήγει μέχρι και ρεμπέτικο-παραδοσιακό ήχο ε πως είναι δυνατόν να μην εκτιμήσει κάποιος αυτού του είδους την μουσική έκφραση. ο τύπος φλερτάρει με παραδοσιακούς ηχους (αν και δεν είμαι τόσο fan- το μηλιά από την κάρπαθο by the way τι το ήθελε η Φριντζήλα ? huh ? ) αλλα δεν φοβάται να πειραματιστεί με αυτούς. είναι πάντρεμα ήχων από διαφορετικές εποχές-δεκαετίες .
Δεν φοβάται να παίξει με dub ηχους και να ενώσει ηλεκτρική κιθάρα και ηχους καθαρά ηλεκτρονικούς ( είχανε κονσόλα ... ) με το λαούτο και το μπουζούκι.εξού λοιπόν και η επιτυχία που έχει στο κοινό και είναι λογικό. Είδα χτες λοιπόν δεσποινίς κυριες με τα παιδιά τους , γιαγιάδες με τα εγγόνια τους αλλα και ανωτερους φοιτητές με 15 χρονά που φύγανε νωρίς για να πάνε σχόλιο. ο κύριος αυτός κατάφερε να ενώσει όλους αυτούς με την μουσική του. high moment τις βραδιάς όταν η E μου δείχνει τρεις γιαγιάδες να ανηφορίζουν το θέατρο προς τον δρόμο και κρατιόντουσαν χέρι χέρι κατά τις 23:30 όλα αυτά.
Άρα να ένας αξιόλογος μουσικός στην ελλάδα που δεν είναι "κολλημένος" με έναv απλό συμβατικό ήχο αλλα του αρέσει να πειραματίζεται . να δώσουμε και τα εύσημα σε όλους τους μουσικούς του και κύριος σε αυτόν που έπαιζε τρομπέτα ( το αγαπημένο μου όργανο θα γίνει δεσποινίς ) και στην δεσποινίς Μάρθα Φριντζήλα που την χαρακτήρισα ως την δεσποινίς που έχει φωνή φτερνίσματος αγγέλου :).
Εγώ προσωπικά έχω μονο ακούσει το πειραματικό album τις Αγρυπνίας . μου το έφερε αγαπητός φίλος και έχει γίνει από τα αγαπημένα μου .