Ό,τι απασχολεί στα σοβαρά την πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορεί να είναι ανοησία. Προλογίζω έτσι το ποστ που ακολουθεί για να δικαιολογήσω μέσα μου τα κίνητρα που με οδήγησαν να το δημοσιεύσω.
Και ξεκινώ μ’ ένα συμπέρασμα-αφορισμό: Ελεύθερη σχέση δεν μπορεί να υπάρξει όπως, τηρουμένων των αναλογιών, δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερη αγορά. Ή διαφορετικά η ελεύθερη σχέση είναι μια ουτοπία όπως και η ελεύθερη αγορά.
Και για το δεύτερο μέρος του συμπεράσματος, ας με συγχωρήσουν οι οπαδοί του φιλελευθερισμού. Ποιός ξέρει, μπορεί κάποτε να αλλάξω γνώμη και στρατόπεδο. Από τους οπαδούς όμως της ελεύθερης σχέσης δεν σηκώνω κουβέντα. Συνεχίζω την ανάλυση του θέματος με την παρακάτω ιστοριούλα, όπου πρόσωπα και πράγματα είναι υπαρκτά:

Ένιωθε φόβο απέναντι στις προθέσεις της. Ευχόταν να έχει κάνει λάθος, αλλά τα πράγματα συνεχώς τον επιβεβαίωναν. Ήταν φανερά ερωτευμένη μαζί του ενώ η σκέψη του δεν άντεχε το ενδεχόμενο ανάπτυξης ερωτικής σχέσης ανάμεσά τους. Ήταν σχεδόν όμορφη. Σχεδόν τον κάλυπτε. Τότε τι έφταιγε; Ίσως το γεγονός ότι του δόθηκε τόσο εύκολα. Ας μην είχε στείλει ποτέ εκείνα τα μηνύματα μετά τη δεύτερη συνάντησή τους.
Η αποδοχή εκ μέρους του της πρόσκλησης της για καφέ, τον γέμιζε τύψεις. Τι θα της έλεγε; Πώς θα κατόρθωνε να μην της αφήσει κανένα περιθώριο; Να διώξει την παραμικρή ελπίδα από μέσα της; Μήπως έπρεπε να διαστρεβλώσει την εικόνα του όπως την είχε στο μυαλό της; Όχι, αυτό ήταν άδικο απέναντί της. Μήπως έπρεπε να της ξεκαθαρίσει απευθείας πώς βλέπει το μέλλον της σχέσης τους; Όχι, αυτό ήταν άδικο απέναντί του.
Δεν ήταν σίγουρος αν ήταν θετικό πως η κουβέντα ξεκίνησε απ’ τα βιβλία. Όπως συνήθως συμβαίνει στους ανθρώπους της ηλικίας τους κι αυτή η κουβέντα γύρισε στα ερωτικά. Βασανίστηκε γι’ αρκετή ώρα μέχρι που ο ίδιος, προς μεγάλη του έκπληξη, πέταξε στο τραπέζι τις απόψεις του για την «ελεύθερη σχέση».
Της είπε πως βλέπει κάτι οξύμωρο και αντιφατικό σ’ αυτές τις δύο λέξεις. Αναρωτήθηκε πώς μια σχέση, ένα σύνολο δεσμών, μπορεί ταυτόχρονα να είναι ελεύθερη δεσμών. Αυτό το οξύμωρο είναι το γοητευτικό, του απάντησε, αλλά η άποψή της δεν τον αποστόμωσε. Συνέχισε με ζήλο να της αναλύει ότι το «ελεύθερη» και το «σχέση» δεν πάνε μαζί. Οι περισσότεροι ταυτίζουν λανθασμένα το «ελέυθερη» με το «καθαρά σεξουαλική». Το δαιμόνιο της κτητικότητας κάνει αργά ή γρήγορα την εμφάνισή του και τότε οι αρχικές ψευδαισθήσεις διαλύονται. Έτσι, είτε η σχέση δεν υπήρξε ποτέ ελεύθερη είτε δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα σχέση.
Μετά απ’ αυτές τις βαρύγδουπες δηλώσεις του, έδειχνε σκεπτική και ο ίδιος ήταν πεπεισμένος ότι έκανε προσπάθεια να επαναφέρει στο μυαλό της όσες από τις προηγούμενες σχέσεις της θεωρούσε ελεύθερες. Έστω για λίγο όμως, του είπε, μπορούμε να θεωρήσουμε μια σχέση ελεύθερη. Διαφώνησε και επέμεινε στην άποψη του.
Από εκείνη την μέρα δεν τον ξαναενόχλησε.